juni 7, 2023 
5 minuten om te lezen 
Als 18-jarige pakte ik mijn koffer en vertrok naar Orlando, Florida om voor de beroemde Mickey Mouse in Disney World te werken. Ik moet toegeven dat ik nerveus was, maar ik heb er nooit spijt van gehad. Hieronder lees je mijn verhaal over hoe het was om in een ander land te werken en wat ik eraan overhield.
Hoe kwam ik op het idee om naar een ander land te verhuizen? En waarom had ik daar zin in? Het begon allemaal op een koude decemberdag in het laatste jaar van de middelbare school. We waren allemaal bezig met het plannen van ons eindexamenfeest, en tegelijkertijd stressen we enorm over wat we daarna zouden gaan doen. Tot nu toe was alles veilig en vertrouwd geweest, maar nu wist niemand wat de toekomst zou brengen. Toen een van mijn vriendinnen me vertelde over haar ontmoeting met de Noren die in het EPCOT-centrum in Disney World, Orlando werkten, was ik verkocht. Dit moest zijn wat ik het komende jaar zou gaan doen.
Hoe kreeg ik de baan? Ik begon met zoeken op Google naar ‘Werk in Disney World’. En van daaruit ging het vrij snel tot ik daadwerkelijk mijn sollicitatie en alle benodigde papieren instuurde. Voor mij maakte het eigenlijk niet zoveel uit wat ik precies zou gaan doen, ik wilde gewoon iets nieuws ervaren, in een ander land wonen, nieuwe mensen ontmoeten en beter worden in Engels. Toen ik het bericht kreeg dat ik de baan had gekregen na een interview in Oslo, was ik dolblij, maar tegelijkertijd ook een beetje bang. Nu zou een van mijn dromen werkelijkheid worden!
Wat hield de baan in? Veel mensen hebben me gevraagd wat ik in Orlando deed, en de meesten denken dat ik als Mickey Mouse of Donald Duck heb gewerkt. Ze zijn misschien een beetje teleurgesteld als ik vertel dat ik als ober werkte in het restaurant Akershus dat ‘Noors’ eten serveerde, in de bakkerij werkte, en bier verkocht in een bierwagen in het Noorse paviljoen in het EPCOT-centrum. Een van de leukste dingen aan de baan was echter het praten met alle mensen die het Noorse paviljoen bezochten. Ze hadden spannende vragen zoals wanneer het trollenjachtseizoen in Noorwegen begon, of er ijsberen door de straten liepen, en of we in Noorwegen 12 maanden zwanger waren omdat het er zo koud was. Als uniform moesten we natuurlijk een bunad dragen, het ultieme teken dat we echt uit Noorwegen kwamen. Veel Amerikanen dachten namelijk dat we in Noorwegen gewoon in bunad rondliepen. De baan zelf was niet de meest opwindende, MAAR dat maakte voor mij niets uit. Ik kreeg namelijk zoveel andere dingen mee door een baan in een ander land te hebben.
Wat heb je geleerd van wonen en werken in een ander land? Ik heb ongelooflijk veel mooie ervaringen opgedaan in mijn 6 maanden in Orlando. Ik ging naar talloze kostuumfeestjes, speelde heel veel potjes beerpong en flip the cup, ik ontmoette mijn beste vriendin in Boca Raton waar ze als au pair werkte, ik ging op moerassafari in Kissimmee waar we grote alligators zagen, we zonnebaadden op Miami Beach, ik ging naar een basketbalwedstrijd tussen Orlando Magic en Atlanta Hawks, ik heb talloze vriendschappen gesloten, ik deed voor de eerste en laatste keer aan wakeboarden, gezellige feestjes, trips naar New York, Cancun, en reisde heel Florida door.
Iets wat ik al snel ontdekte, was dat wonen en werken in een ander land een fantastische manier van reizen was. Wat ik daarmee bedoel, is dat je een basis hebt waar je verblijft, en van daaruit het gebied, de stad en het land waar je woont kunt verkennen. Ik zou zeggen dat je, omdat je voor een langere periode op één plek bent, makkelijker de lokale bevolking leert kennen, de cultuur op een andere manier ervaart omdat je de toeristenvallen vermijdt, je hechte vriendschappen sluit omdat je samen iets bijzonders meemaakt, en je ongelooflijk veel over jezelf leert. Wat houdt jou eigenlijk tegen om een baan in het buitenland te zoeken?
Ik was 19 toen ik Denemarken verliet en in Malta ging wonen! Ik was maar zo’n 2 maanden in Malta!! Ik weet te weinig, maar in die 2 maanden heb ik zoveel geleerd over cultuur en hoe ik voor mezelf moet zorgen, maar bovenal heb ik zoveel over mezelf geleerd… Ik ontdekte dat ik veel meer kon dan ik dacht! En de mensen in Malta, ze zijn zo lief en iedereen zorgt voor elkaar, dus ik denk dat het de mensen zijn. Je maakt vrienden voor het leven. Mijn avontuur eindigde veel te vroeg, en ik zou er alles voor doen om terug te gaan, weer met kaarten werken, met mensen, de plek, alles.. mijn grootste uitdaging was eigenlijk voordat ik verhuisde…
Ik ben een echt familiemens, dus de dagen ervoor (3) was ik bang, zenuwachtig, en dacht dat de wereld zou stoppen als ik Denemarken zou verlaten, maar ik ontdekte dat de wereld niet stopte… Ik kon snel naar huis reizen en kon elke dag met mijn familie praten! Ik mis Malta en dat was de beste beslissing die ik ooit voor mezelf heb genomen!!
Dus ja, wees gerust zenuwachtig en misschien bang, maar je gaat er geen spijt van krijgen!!
